Mijn lichaam houdt ermee op

Anderhalf jaar geleden. Ik lig in de ambulance en de ambulancemedewerker overhandigt me net op tijd een spuugbakje. Toen ik vanmorgen mijn medicatie wilde innemen werd ik misselijk en begon te spugen. Eerst nog wat restjes eten en daarna alleen maar gal. Bah wat vies…. Nooit geweten dat je zoveel gal in het lichaam hebt.

Wat ik wel weet, is dat ik risico loop, ik heb een Addisoncrisis, mijn bijnieren produceren geen cortisol. Dit spugen wijst op wat ze een Addison-crisis noemen, en die is levensbedreigend als je er niet gauw bij bent. Vandaar dat er na een telefoontje naar 112 binnen 10 minuten een ambulance voor de deur staat. In het ziekenhuis krijg ik medicatie en vocht toegediend per infuus. Na een uur houdt het spugen op en voel ik me weer een stuk beter.

Ik wou dat ik wat cortisol van ze kon overnemen

Mijn cliënten maken teveel cortisol aan. Dit is een natuurlijke stressreactie van je lichaam als je maar doorgaat en de klachten die je hebt negeert. En ja, soms gaat dan het lampje uit. Een teveel is net zo gevaarlijk als een tekort. Je kunt niet meer, zit op de bank voor je uit te staren, kunt alleen maar huilen. Of het overvalt je ineens en je krijgt botsing met je auto.

Ik pieker net zo hard als jou

Ondertussen zit ik te piekeren. Wat is de reden dat ik nu een crisis krijg? 16 jaar geleden was de laatste keer. Sommige Addison patiënten krijgen wel 4 á 5 keer per jaar een crisis. Ik weet dat ik de uitzondering op de regel ben en dat houd ik graag zo. Dus blijf ik nadenken, oorzaken zoeken waarom het nu optreedt. Ik draai in een kringetje rond maar er is jammer genoeg niet altijd een reden waarom je een crisis krijgt.

Weer valt me op hoezeer ik hetzelfde reageer als mijn klanten. Het blijven piekeren en malen is ook heel herkenbaar voor hen. Hoe had je het kunnen voorkomen dat je uitviel? Je houdt van je werk en je bent ambitieus. Daar wordt je toch niet overspannen van! Laat staan burn-out!

Maar als je maar doorgaat, ook al voel je best dat je lijf daar moeite mee heeft pleeg je roofbouw op je zelf.

Door de medicatie sta ik de hele dag ‘aan’

Tot mijn teleurstelling mag ik aan het eind van de dag nog niet naar huis. Ze willen me nog extra medicatie toedienen zodat het stabiel blijft. De volgende dag mag ik gelukkig wel naar huis maar door de grote hoeveelheid medicatie sta ik nu ‘aan’. Ik ben druk, wil het hele huis schoonmaken en kan niet stilzitten. Aan het eind van de dag ben ik bekaf en ’s nachts heb ik een slaappil nodig om te slapen. 

Als je een burn-out hebt ben je fysiek ziek!

Dat ‘aan ‘ staan zie ik ook bij mijn cliënten. Je lichaam maakt teveel cortisol aan bij stress. Vreemd dat er vooral wordt gesproken over psychische vermoeidheid en of depressiviteit. Er zijn zoveel fysieke klachten als je en burn-out hebt of overspannen bent. Je ben heel erg moe, hebt een kort lontje, een slechte concentratie en slaapt slecht.

Je bent dan ook fysiek ziek!

Ja, je leest het goed, je bent fysiek ziek. Als ik dat aan mijn cliënten uitleg voelen ze zich eindelijk erkend en gehoord. Juist deze fysieke ontregeling moet als eerste worden aangepakt om goed te herstellen.

Het is belangrijk dat ik nu rust neem

Na een paar dagen keert de rust in mijn lichaam gelukkig terug maar ik blijf moe. Goed herstellen is voor mij nu van levensbelang. Ook dit geldt voor mijn cliënten. Ik zeg afspraken af, slaap veel en langzaam voel ik me rustiger en fitter worden.

I  practice what I preach zeg ik altijd. 100% Inspannen is niet erg als je ook maar 100% herstelt. Dat laatste doen we echter veel te weinig.

Er is echter een verschil tussen chronisch ziek zijn en een burn-out

Ik moet me erbij neerleggen dat ik niet weet waarom ik een crisis heb gehad. Dat is niet altijd duidelijk. Dat is iets waar ik mee moet leven. Ik ben nu meer dan 20 jaar ziek. Mijn internist vind mij een toppertje want ik doe het naar verhouding met anderen zeer goed. Dat komt ook omdat ik me er terdege van bewust heb dat een goede balans tussen draaglast en draagkracht voor mij essentieel is.

Dat is een verschil met mijn cliënten en waarschijnlijk ook met jou. Je weet eigenlijk best waar de overbelasting vandaan komt. En het goeie nieuws voor jou: jij hoeft er niet meer te leren leven, want met goede begeleiding herstelt je lichaam zich weer en kun je je carrière gewoon weer oppakken. Dat gun ik iedereen die overspannen is of een burn-out heeft.