Het is bijna kerst. De bladeren zijn bijna allemaal van de bomen gevallen, de dagen worden korter en we keren meer naar binnen. We staan stil bij het afgelopen jaar, de tijd gaat snel, er is alweer een jaar voorbij.
Wat waren de mooiste momenten?
Wat waren de pijnlijke?
Wat had je niet willen missen?
Maar ook:
Wat wil je meer zien volgend jaar?
En wat vooral niet?
En hoe bereik je dat?
Het zijn vragen waar ik aan het eind van het jaar over nadenk terwijl het hout in de haard brand en ik naar het haardvuur kijk. Ik nodig je uit om over bovenstaande vragen ook eens na te denken. Meestal gaan we maar door en lijkt het wel of ons leven aan ons voorbij trekt. En wellicht helpt onderstaand gedicht je hierbij.
Ik wens je wijsheid toe om de juiste keuzes te maken voor 2023, kracht om die ook uit te voeren en schoonheid om van elk moment te genieten.
Naar binnen
Met de ochtendmist nog om mijn schouders
Beweeg ik sluipend door je labyrint
De ingang was eenvoudig terug te vinden
Je wegwijzer stond stevig in de wind
Nu wel bedenken hoe het best te lopen
De wolken pakken samen in de lucht
Ik ben beducht voor gaten en voor kuilen
Jouw wegen zijn versleten en berucht
Stil baan ik me een weg door al jouw tuinen
De wind is ijzig en het regent hard
Je gras staat hoog en onkruid tiert hier welig
Zo mijlenver verwijderd van de start
Toch zie ik ver weg zonnestralen
Een blauwe hemel aan de horizon
En ik kom dichter naar het hart toe
Ik doe iets wat ik eerder nog niet kon
Want daar blijkt plotseling het kernpunt
En dankzij de signalen die wij zonden
Vond jij de weg terug naar je eigen ziel
En heb ook ik mijzelf nu weer hervonden
Van I. de Bonth/H. de Cnodder
