Ik denk dat we allemaal wel eens last hebben van grenzen stellen. Ik soms ook. Dat we een persoonlijke (psychische) ik-grens hebben, dat weten we, dat voelen we. We ervaren onze grens vooral wanneer iemand er overheen gaat of wanneer we zelf over onze grens gaan. We horen mensen dan zeggen: “Hij is veel te ver gegaan, ik trek het niet meer” of “Ik ben veel te ver over mijn grens gegaan, ik had eerder moeten stoppen.” Ik hoor het mijn cliënten dagelijks zeggen.
Waarom gaan we over onze grenzen heen?
We willen graag aardig gevonden worden, zijn hulpvaardig ingesteld en vinden het belang van de ander vaak belangrijker dan die van onszelf en cijferen ons dan vaak te gemakkelijk weg. Herken jij je ook hierin? Ga je ook regelmatig over je grenzen of houdt je die stevig in de gaten.
Grenzen stellen.
Een grens stellen, duidelijk zijn, het lijkt zo gemakkelijk maar kan ook zo moeilijk zijn. Als je veel stress ervaart en dus ver over je grens bent gegaan ben je er op dat moment bewust van. Maar vaak doen we het uit gewoonte. Omdat we zo opgevoed zijn, omdat het in onze maatschappij gewoon is of op het werk. Hoe zit dat bij jou en wat voor (belemmerende) overtuigingen heb jij over je grenzen trekken?
Doordat we over onze grenzen gaan komen we vaak niet toe aan wat we zelf belangrijk vinden. Soms weten we niet eens wat belangrijk voor ons is, niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk. Want kun jij in 1 minuut opnoemen wat voor jou belangrijk is. Als ik dit zelf zo even moet opnoemen, bedenk ik van alles en merk ik dat ik ook belangrijke zaken mis.
Onze psychische grens is belangrijk voor ons gevoel van geluk en ongeluk en belangrijk voor ons gevoel van kracht en zwakte.
Herken jij je in bovenstaande?
Leg je de lat hoog en ervaar je ook dagelijks veel stress?
Vind je het moeilijk om je grens te bewaken?
Neem contact met me op dan help ik je zodat ook jij je grens leert waarnemen en stellen.
