Als ik tot het gaatje ga kom ik mezelf tegen
“En draai die knop nog maar eens om en haal alles eruit” roept de spinninginstructeur.” Hij zet de muziek nog wat harder en ik draai de weerstandknop nog een beetje verder naar rechts. Poeh, dit valt niet mee op de vrijdagmorgen. Eigenlijk ben ik nog moe na een week werken en die vermoedende vergadering van gisteravond die maar voortduurde. Maar ik kom hier om mijn conditie te verbeteren, dus ik fiets verbeten door. Tot op het moment dat ik me ineens besef, ik heb een keuze. Ik hoef niet op mijn hardst te fietsen maar kan het ook een stukje rustiger aandoen vandaag. Ik duw de weerstandsknop een stuk naar links en fiets heerlijk op mijn eigen tempo verder.
Als je teveel van jezelf moet
De cliënt die voor me zit kijkt me aan. Hoezo rustiger aandoen! Ja leuk dat kan als je sport maar dat kan ik niet in mijn baan. Mijn baas verwacht van me dat ik deze week mijn project heb afgerond. Volgende week start ik alweer met een nieuw project.
Kan het ook een tandje minder
Hij moet zoveel van zichzelf en dat zie ik bij veel van mijn cliënten. Maar heb je er dan nog plezier in vraag ik hem. Kan het niet een tandje minder? Hij kijkt me aan. Nee hij heeft er geen plezier meer in. Het kost hem steeds meer moeite. En ja, hij wil het graag anders en daarvoor komt hij ook bij mij. Samen bespreken we hoe hij hiermee om kan gaan en als hij weggaat heeft hij zijn baas geappt dat hij hem morgen graag wil spreken.
Met hem komt het wel weer goed.
Spinning is voor mij in eerste instantie plezier hebben
Ik besef me dat het niet gaat om hoe hard ik fiets maar om de hoeveelheid plezier die ik heb. Dat ik een fijne les heb gehad en me heerlijk door de muziek op voor mij gepaste wijze kan laten opzwepen.
Waardoor laat jij je wel eens opzwepen?
