Het liefst zou mijn klant haar schouders onder dat leuke project zetten
Ze heeft net de kinderen naar school en komt nu thuis in een leeg huis. De verwarming staat op 17 graden en ze gaat op de bank zitten en kijkt wat voor zich uit. Normaal gesproken racet ze nu door naar haar werk. Ze is manager van een PR afdeling en heeft net een ontzettend leuk project opgestart. Daarvoor zou ze vandaag de presentatiesheets maken want die moesten deze week af maar in plaats daarvan is ze nu thuis. Weliswaar met een lekkere cappuccino in plaats van de slechte automatenkoffie op het werk maar dat is een hele schrale troost.
Ze moest zich ziek melden
Ze kan niet verder met dat leuke project, haar collega moet het nu overnemen terwijl zij het ook al zo schreeuwend druk heeft en ze kan haar nu niet helpen. “Wat zit ik hier op de bank eigenlijk te doen, ik ben toch niet ziek en ook niet achterlijk. Ik kan toch best wel werken”. Maar als ze met haar tweede kop cappuccino op de bank gaat zitten voelt ze zich ineens vreselijk moe. Wat is er toch met haar aan hand?
Een paar dagen later zit ze tegenover mij
Ik voel haar moeheid, dat het haar allemaal niet meer lukt. Ze vertelt dat ze zich schuldig voelt richting haar werkgever, haar collega, man en kinderen. Hoe kan ze nu ‘op zijn’ terwijl ze haar werk altijd zo leuk vond. Wat een onzin! Ze was de kartrekker van de afdeling, had altijd creatieve ideeën en nu kan ze niets anders dan op de bank zitten en voor zich uitstaren. Ze heeft nergens meer zin in.
Zelf vind ik het ontzettend leuk om tussendoor yoga of thai chi oefeningen te doen maar ik merk dat als ik me teveel opleg het ook niet meer leuk vind en dat het me alleen maar stress oplevert. Dan wordt het een moeten.
Het is zo gemakkelijk om roofbouw te plegen op jezelf
Deze vrouw is in mijn praktijk geen uitzondering. Mijn cliënten leggen steevast de lat te hoog en gaan maar door. Dat gaat een tijdje goed, ze hebben lol en zetten mooie prestaties neer. Dat levert positieve reacties op maar ze plegen roofbouw op zichzelf. En op een gegeven moment is het dan op. Het lichaam gaat protesteren en het wil niet meer.
Dat voelt onbegrijpelijk rot.
Want het was toch zo leuk
Daar raak je toch niet overspannen van?
En je wilt je collega’s toch niet extra belasten, nee toch?
Ze is weer van de bank af
Gelukkig is ze bij mij aan het goede adres en ik ben blij dat ik haar kan helpen met haar burn-outklachten. Ik stel haar gerust ze hoeft niet meer alleen met haar cappuccino of haar theetje op de bank te zitten. Juist gedoceerde actie helpt om te herstellen. Tijdens de 5de sessie komt ze enthousiast binnen. Ze oogt energiek en vertelt dat ze met een vriendin lekker heeft gewandeld en met haar man naar de film is geweest. Ze zit niet meer als en verlept vogeltje op de bank en werkt weer een paar uurtjes per week. Ze is er nog niet maar ik weet zeker dat het wel goed komt met haar.
